O gün yine uyuyamamıştım. Yıllardır burda olmama rağmen neden hâlâ alışamamıştım? Aylardan Kasım'dı. Rutubetli koğuşun duvarları üzerime üzerime geliyordu. Artık sabbah olmasını istiyordum. Bunu istememin nedeni, belki beni evlatlık alırlar da kurtulurdum bu yetimhaneden. Beni buralara düşüren. Onları yolda görsem tanıyamayacağım annem ve babam olacak insanlardı. Bazı arkadaşlarım ailelerini bulmak istiyorlar ama ben onlardan nefret ediyordum hiç tanımamama rağmen. Ama onlar benden nefret etmiş olacaklar ki. Beni bu yetimhaneye atıp, benim bir can olduğumu unutup bırakmalarıydı. Tüm bu düşünceler aklımdan birer birer geçerken sabah olmuştu sonunda...