Merhaba beyler ben karahasanlılardan basri. Küçük ve Allahın unuttuğu bir köyde yaşıyorum.Bir pazar sabahı benim kara çarşaflı kızım için görücü geleceğini söylediler.Bir yandan sevinirken bir yandan da onu alacak olan adam için üzülüyordum. Misafirler gelmişti sonunda içeriye geçtik. Havadan sudan konuşurken benim damadın spastik yeğeni bön bön duvara bakıyor. Duvarda da Allah ın 99 isminin yazılı olduğu tablo asılıydı.Çok kurcalamadım. Telefonumu dışarıda unuttum diyip çıktı evden. Geldiğinde kan ter içinde kalmış artık ne gördüyse koduumun şizofreni. Dışarı çıktık bize yan komşu hayati emminin evini gösterip çocuğu boğuyorlar, çocuk nerde dedi.Ne biliyim amk gibtim öldü demek geldi içimden ama inanın zor tutuyodum kendimi beyler.3 hafta sonra düğünü köyde yapmak üzere anlaştık. Ertesi gün pencereye sigara içmek için çıkacaktım ki bide ne göreyim. Bizim şizo hammaşetri tepesinde köyü kesiyor. ulan dedim al pompalıyı çık hammaşetriye akşama kadar kovala bu huur çocuğunu ama hanım engel oldu işte. ardın bizim çoban gelip abi kızı verdiğin ailedeki çocuk seni soruyor, biraz daşşak geçtim helal et dedi.ne yapacağımı bilmiyorum beyler.