Ellerim kocamandı. Bir basketbol topunu tek elimle tutabiliyordum. ama şimdi ne yapacağını bilmiyordu ellerim. ilk kez birinin kalçalarına dokunacaklardı. ve aklım onları idare edemiyordu. usulca okşadım. Teyzem bütün salyalarını koluna silip doğruldu. elbisesini sıyırdı. Sütyenini bile kendisi çıkardı. üzerinde sadece kilodu vardı artık.

Çıplaklık bir ayıp değildir. Çıplaklık bir minyatür ahlaktır. Çıplaklığın yasaklığına dayanan hiçbir ahlak insanlığa hizmet edemez. Teyzemin göğüslerini yalıyordum. Bütün insanlık tarihi beni sorguluyordu. Eski molardan incalara, sümerlilere, kartacalılara, romalılara, hun kabilelerine kadar insanlık beni yargılıyordu. Ama ben o güzel memeleri yalıyordum. Umurumda değildiniz. insanlık umurumda değildi. Teyzem kıvranıyordu. ben sağ elimi kiloduna zütürüyordum. Teyzem artık nefes almıyordu, teyzem doğaya karışıyor, benliğinden ayrılıyor ve ağaçlar gibi özgürleşiyordu. Ben artık onun erkeğiydim ve her şey galaksimizin kurallarına uygun bir gerçeklik olarak zaman sarmalımıza düşüyordu.