o sular tuzludur
taşa çalıp kırdım benlik putunu
uykusunu koydu uyanıklığını koydu
rüyalar unutulmuştu
azınlıkta oldukları bir okulda bile sorarlar soru
ne ölümü düşünürdüm ne yaşamak korkusu
ve yüceltirdi ince bezekli kuskununu
er gövdesinde dolaşan bulutun simyası bu
3 iki alay karşılarış yolun ortasında bir gelgit ağır ve sert
10 haziran 2002 rotterdam hollanda
cehennemi yaşama pahasına
elin değdirme yarama
kavuşmak bir gün toprağa
eğer zehir sana
neden kin ve korkunun kuyularında
bir tarafta sebilsin bir metelik ara
omuzlarında sırtının oluğunda
gökler kanıyordu ıssızlığın bozgununda
anlayamıyorum eğilip kalkmaya