-lan ne tak işimiz var adamın bağ evinde? dedi süleyman. akif hala insancıldı.
-adam çağırdı, kiraz toplarız diyor. gider takılır döneriz. çocuğun o kadar iyiliği var üstümüzde, diye cevap verdi akif.
-lan akif, zaten sürekli sana bi sigara tutmalar, yanaşmalar falan. çocuk sana mı yürüyor lan yoksa? diye söylediğimde süleyman'ı bir kahkaha aldı başladı o da geyiğe.
-biz yok evde vuruyon mu lan çocuğa, hahaa...
-gibecem esprinizi ha!
-tamam akif kızma, gidelim evlerine. annesiyle babasıyla da tanışırız hem. ertesi gün şehir merkezinde buluştuk kadir'le. süleymanla ben birbirimize bakıp sonra akif'e bakıp gülüyorduk. kadir "ne oldu abi hayırdır" dese de akif neye güldüğümüzün farkındaydı. cadde üstü gelen ilk köy otobüsüne atladık. çıktık yola. 50km falan gittik sanırım. kadir bir kavşağa yaklaştığımızda şoföre durmasını söyledi. indiğimizde saat 12'yi biraz geçiyordu. güneş tam tepedeydi.