ne kadar boktan bi dunya

oysa işte bu
işte bu olmalı idi
hayatın gerçek saadeti
ellerini tutmanın verdiği gerçeklik
ve de
bir zamanlar olarak geçmesi
kısacık bir martı uçuşu kadar
bir rüzgarın saç yoldurması gibi
turuncunun göğüslerinden geçmesi kadar
kısacık bir aşk değil belki de
ömürlük bir savaş
kök salmış bir çınar ve
doğrulan namluların sahiciliği kadar
gerçek ve sonsuz

sahtelikten
kibirden ve sakalından arınmış olarak
cennetin kapısını aralayan günahsız çocuklar
avuç içleri deniz dolu anneler ve
ölüme meziyetler dizip, ayakta kalmak
şarap var bir de
kızıl şarap
... bazı geceler nasıl oluyor da
'bitsin artık' dedirtiyor insana
bazı şarkılar nasıl yapıyor
'başlamadı ki bitsin' diyor
ne kavgalar başladığı gibi artık
ne de sevdalar
bir ölüm gerçeği var ortada
öldüreni aşikar

... saçlarına dokunma saadetine
gözlerine gayretli bakmadan
ellerini yani
ellerine sevmeden dokunabilen
hangi ölümlü
neresi mümkün
yaşamanın en güzel yeri
bir şiir ya da bir ölüm müdür
nasıl yani, nasıl !
bu insanlar nasıl beceriyor
bizler kuytu köşeler de can verirken
sevişmeyi

bir materyal de sever
cisimler ve mana da sever
gider en ruhsuz olana tapar insan
dava der, inanç der
ayakta tutan değerler ya
iğrenç ve öteki ise
bizi ayakta tutanlar
ya sahte ise
zaten şu yarım yamalak sevişmelerimiz de olmasa
ne ayakta tutar ki insanoğlunu ?