Sonunda o eve varmıştık. Babam yol tarifi sormaya gitti. Biz arabada annemle bekliyorduk. Çok sert rüzgarlar esiyordu zaten birkaç dakika sonra yağmur yağmaya başladı. Ev sanki terkedilmiş gibiydi. Yarım saat geçti. Babam hala gelmemişti. Annem Çocuklar ben babanıza bakmaya gidiyorum. dedi. Annemin çok meraklandığı gözlerinden okunuyordu. Endişeli bir şekilde kalktı ve arabadan uzaklaşıp o eve gitti. Kardeşim ağlamaya başladı. Babamın başına bir şey gelmesinden korkuyordu. Kardeşime sıkıca sarıldım ve onu teselli ettim. Her ne kadar onu teselli etsemde bende ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Aradan on beş dakika geçti. Annemin cebini aradım ama cevap vermedi. Birkez daha aradım. Yine cevap yok. Kahretsin! Alt tarafı bir yol tarifi soracaklardı nerde kalmışlardı? En sonunda bende o eve gitmeye karar verdim ama kardeşimle gidecektim. Nedenini açıkça söyleyeyim zütüm 3,5 atıyordu. Onu alıp arabadan indim dışarısı çok korkunçtu. Aynı zamanda soğuktu. O eve gidip kapıyı çaldık ama açan olmadı. Evin cdıbının kırık olduğunu gördüm ve kardeşimle camdan içeri girdik. Evin içi çok karanlık aynı zamanda sessizdi. Çok korkuyordum. Merdivenlerden çıkmaya başladık çünkü aşağıda hiçbir şey yoktu. Yukarıdaki bir odaya girdik ve yerde kanlar vardı! Kardeşim bağırmaya başladı ve Cihan abi duvara bak. dedi ve baktım. Duvarda You will die! yazıyordu. Çığlık atarak evden kaçtık ve arabaya gittik. Kardeşim ve ben hüngür hüngür ağlıyorduk. Anladık ki ev terkedilmiş ama annem ile babam neredeydi o zaman? En sonunda arabanın ön tarafında dışarıda bir adam gördüm. Yüzü karanlıktan belli olmuyordu, telefonumun ışığını yaktım ve gözlerime inanamadım. Gelen adam babamdı. Kardeşim babama koşup sarıldı. Annem nerede diye düşünürken babam Çocuklar anneniz nerede? dedi. Baba annem seni aramaya gitti. Sen evde yoktun neredeydin?dedim. BabamÇocuklar o evdeki ev sahibine sordum yol tarifini öğrendimdedi.Anneniz hiç gelmedi oraya.dedi. Şok oldum.Baba şaka yapıyorsun değil mi? Annem nerede o zaman? ANNEM NEREDE!''