günlerden bir gün reyiziniz o zamanlar ilkokulda tabii kızın biri geldi silgi istedi. tabii ben eşyalarımı falan özenle koruyan tertipli disiplinli bir çocuktum. "alsın ne olacak siler getirir" dedim. verdim silgiyi. tabii silgiyi o günün sonuna kadar göremedim. son derslere yaklaştığımızda dışardan arkadaşlarımla gelmiştim ki bu kızın sıraya yaklaştım mis gibi de silgisi var kokulu falan. "benim silgiyi niye aldı bu" diye düşünedururken o an gördüğüm şey yıldırım gibi çarptı. meğer silginin külleriyle kalp şekli falan yapıyormuş dıbını dengesini gibtiğim. o an hırsla tokadı ağzına çaktığım gibi pişman oldum ama günün geri kalanını müdür falan azar yiyerek geçirdim.