Tamda öyle oldu, yaklaşık 20 yılı aşkın bir süredir etrafımdaki insanların gerçekten şanslı olduğunu görmeye başladım peki benim şansım varmıydı? bazen böyle sorular sorarım kendime şu adamın yanındaki kadın neden bana ait değil, yada şu araba neden benim değil şu televizyon şu ev şu iş derken kendimi boşlukta buldum.
Soruyorum hanginiz hayatta gerçekten yapmak istediği şeyleri yaptı? yapamadı çünkü yapamıyor birşey sizi engelliyor değilmi sanki yaşadığınız şehre mahkumsunuz değilmi ayrılamıyorsunuz istediniz okulu okuyabildinizmi veya istediğiniz vücudu yaptınızmı? ama yanınızdaki arkadaşınız okudu.. neden biz değilde onlar? sayısalı tutturan insanları ele alalım sayısal oynamaya giderken ölme ihtimali tutmasından daha yüksek olan bir şans oyununda bahsediyoruz nasıl bir şansa sahip olmamız lazımki bir defada milyoner olalım? ama ben her defasında etrafımdaki bu insanlara bakıp "gibtir Et!" dedim.. Halbuki hayat beni çoktan gibtir etmişti..