Küçük bir erkek çocuğu ( tahminime göre ) ağzı kulaklarına kadar gelen bir gülümsemeyle benim olduğum cama doğru el sallıyordu. Gözleri yuvarlaktı ve yüzü bembeyazdı. Sokak lambasının baktığı yerde durmuş bana gülüyordu. Sonra birden ormanın içine doğru koşmaya başladı ve gözden kayboldu. Gördüklerim karşısında şok olmuştum. Hemen alt kata inip bütün camları ve kapıları kilitleyip alarmı kurdum. Eğer o gördüğüm çocuk ve arkasında olan kötü birileri varsa geldikleri zaman alarm çalacak ve onlar girmeye fırsat bulamadan ben polisi arayacaktım. Ne olduğunu anlamaya çalışırken güneş ışıkları odama vurmaya başladı. Telefonumu alıp kız kardeşim Elif'in numarasını tuşladım. Telefon çaldı çaldı ve sustu. Yaklaşık 2 kez daha aradım ama işi vardır belki diyerek daha fazla üstelemedim. Bu sefer erkek kardeşim Kemal'i evime gelip biraz takılmak için aradım fakat o da açmadı. Aynı şekilde annemi ve babamı da aradım ama kimse açmıyordu. Biraz endişelensem de daha fazla diretmedim ve üçlü koltuğa yayıldım.