Sorularınızın cevabını alacaksınız bu partta beyler. Sabah 7 gibi eve döndüm. Telefonu aldım elime. Vardık litch yazmıştı. 2-3 hafta telefonla mesajlastik. Paket almak dışında evden çıkmıyordum. 3 haftanın sonunda aramız soğumaya başladı. Yavaş yavaş şikayetçi oluyordu benden, ben de ondan. Herşeyime karisiyorsun diyordu, umrumda değil hiçbişey falan. O gün saatlerce oturduğumuz kız o değildi sanki. O kadar değişmişti ki.. Bi gün yine tartışıyorduk. Bıktım seninle tartışmaktan dedim.(telefondan sms ile konuşuyorduk) Ben de çok sıkıldım artık ayrılalım dedi. Peki dedim. Ne diyebilirdim ki.. Sevmiyor musun dedim, evet sevmiyorum dedi. Amk o benim hayatımın anlamıydı. Onun için servise biniyor, okula gidiyor, haftasonu dışarı çıkıyordum sanki. O olmadığında anlamsız geliyordu hersey. Ve artık o yoktu. 2 hafta kadar evden çıkmadım. 2-3 haftanın sonunda biraz da olsa kendime gelmiştim erhanın yardimlariyla. Yokluğuna alışamadım, ama yokluğuyla yaşamayı ogrenmeye çalışıyordum. Okulların açılmasına az bi zaman kala tekrar insan olduğumu hissettim. Her an aklımda olmasını değiştirmiyordu bu ama en azından onsuz da insan olabildiğimin farkına vardım. Hikaye bu kadardı beyler, okuyan herkese teşekkür ediyorum. Kendimden fazla bahsetmek istemiyorum, lise 4 ü bitirdim 1 sene daha hazırlanacam. Eylülü o günden sonra ne gördüm ne bi haber aldım. Ondan sonraki hayatımda da onsuz olmanın verdiği huzursuzluğu yaşadım. Hala da özlerim o günlerimizi. 10. Sınıfı defalarca okumak isterdim şu an. O yaşta sabit kalmak isterdim. Ama tek başıma da yaşamayı öğrendim. Tekrar teşekkür ediyorum okuduğunuz için, benden bu kadar..