3 hafta geçmişti. Okulların kapandığı gün herkes neseliydi, giberim okulu diyenler, tatilde ne yapacağını konuşanlar, sıraları devirip sonunda amk diyenler vardı.. Benle eylül ise en arkada sarılmış donuk donuk bakıyordu. Erhan da önümüzde kafasını gömmüştü. O gece gideceklerdi. Sınıfın soytarısı huur çocuğu ali geldi, ne lan arabesk aşk mı yaşıyonuz dedi. Üzüntüden kavga edecek durumda bile değildim. Gibtir git şurdan diyecektim ki, erhan kalkıp çocuğa tekme tokat girişti amk. Lan tamam bırak diyip tutmaya çalışıyordum. (Erhana durumu anlatmistim, en az benim kadar üzülmüştü) sonunda bıraktı. Çocuk neye uğradığını sasirmisti. Hızlı hızlı gitti şikayet falan da etmedi. Okuldan çıkışta hemen eve gidip arabayı aldık erhanla. Eylül de okulda arkadaşlarıyla vedalaşıyordu. Onu okuldan alıp manzaralı yerde bikaç saat oturduk. Sadece sarıldık. Bikaç defa konuşmuşuzdur belki.. Babası olacak huur çocuğu aradı. Hadi eylül hazırız seni bekliyoruz dedi. Evlerinin önüne gittik. Arabada bekliyorlardı. Biz de arabadan indik, babası arabadan bakıyordu huur evladı. Litch, seni çok seviyorum dedi. Ben de seni dedim. Gözünden bi damla yaş geldi, babasını giblemeden sarıldı. Doya doya sarıldım ona. Ağlayarak arabaya bindi. (Huur çocuğu bastı gitti hemen) Arkalarından baktım. Durdum öyle kaldım. Gidiyordu, bi daha görüşemeyecektik belki. Erhan da arabaya binmişti. Hadi dedi arkamdan (sesi hafif titremişti bunu derken) O dıbına kodumun manzaralı yerine gittik gene. Başımıza iyi kötü ne geldiyse amk tepesinde gelmişti. Ama bu sefer iyisi kötüsü yoktu. Yok olmuştu. Oturup ağlamaya başladım. Hem sigara içiyor, hem ağlıyordum. Hayatımda ne okuldaki sorunlarıma, ne dayak yediğime Ağlamış ben, 3 haftadır defalarca kez oturup çocuk gibi ağlamıştım. Sabaha kadar oturup sigara içip ağladım. Erhan kaldırmaya çalışsa da olmaz diyordum. Saplanip kalmıştım oraya.