Bi sigara yaktim, arabayi çalıştırıp yola koyulduk. Erhan beni teselli etmeye, neşelendirmeye çalışıyordu. Ama o da biliyordu o an imkansız olduğunu. Uğruna dayak yediğim, bakmaya kiyamadigim günlerce kafama taktığım eylül, beni unutmuş ayıyla geziyor, babası da dolaylı yoldan bi daha Eylülün ve ayının yanından geçersen giberim belanı demişti. Ağlamak istiyordum. Manzaralı yere sürdüm arabayı. Eylülle ilk oturduğumuz banka oturdum, 1 saat kadar ağladım. Erhan da yanımda ayıya eylüle Eylülün babasına sövüyor, kolunu boynuma sarıp ağlama lan diyor, teselli etmeye çalışıyordu..