Sakin ol Zühre. Sakin ol. Bacaklarını kullanmadan kıyıya yüz.

Hayır olmayacaktı işte. Başaramazdım.

Korku ve panik beni ele geçirince yapmamam gereken bir şeyi yapmaya başladım.

Çırpınmaya.

Sonunda aklıma yardım istemek geldi. YARDIM EDiN! iMDAT! AYAĞIMA KRAMP GiRDi! YARDIM EDiN!

Fakat gittikçe daha çok korkuyordum ve bu yüzden sesim ne kadar çıkıyor bilmiyordum. Kafam suyun üstünde kalmıyordu. Sürekli su yutuyordum. Su gözlerime, kulaklarıma giriyordu. Bir dalıp bir çıkıyordum.

Üstüme gelen bir dalgayla bir daha yüzeye çıkamadım, altımda bir girdap varmış gibi dibe çekilmeye başladım. Yukarıda nefes almamış olmam daha da paniklememe neden olmuştu.

Etraf iyice karanlığa karıştığında, olduğum yerin tahminimden de derinde olduğunu anladım. Azıcık olan nefesimi de tutmaya çalışıyordum, ama kulaklarım zonklamaya, beynime baskı yapmaya başladığında nefesimi vermeye başladım. Azar azar vermeye çalışsam da hiç öyle olmamıştı ve refleks gereği tüm havayı vermiştim.