Hızlı adımlarla bahçeye yürüdük. Kapının önünde bir Lamborghini vardı.

Gerçek bir Lamborghini.

Siyah bir Lamborghini.

Lamborghini.

Yüzümün ne hal aldığını bilmiyorum ama halim Sevim'i çok eğlendirmişti.

O da gülümsemesini bozmadan arabadan inen çocuğun üstüne atladı.Sevgilimm

Ben bu kızı anlamıyordum. Böyle bir çocuk benimle ilgilenecek ve ben umursamayacağım.

Yüzümden silemediği gülümsesiyle arabasını gösterdi. Hadi arabaya geçelim.

Alanya'ya gidiyorduk. Aslında Mert hiç de Sevim'in dediği gibi değildi. Çok tatlıydı. Ama şu sıkan tatlılıktan değil, baya yerinde bir tatlılıktan bahsediyorum. Biz konuşurken dinliyordu. Telefonuyla falan ilgilenmiyordu yani. Saçma sapan espriler yapıyordu, ki o kadar tatlıydı ki biz de mal mal gülüyorduk. Sonra, bana kardeşi gibi davranıyordu, benimle uğraşıyordu. Hatta nefret ettiğimi bile bile bana Zühtü diyordu.

Hakikaten ben bu çocuğu niye sevdim acaba ?