Bu sabah balığa gidecektik en sevdiğim aktivitedir, babam bağırdı hadi huur çocuğu balıklar seni beklemez diye o sevinçle üslubuna bişi demedim atladım yatakdan aşağı koşar adım gidiyom. Bizim ev fakir evi kapının duvarı alçak bir gömdüm kafayı allahımı kaybettim aq yerden kalkamıyorum bu babam olcak it "ahahah " şeklinde hafif domuzu andıran bir biçimde gülüyodu ,en son hastanede açtım gözleri beyin sarsıntısıymış kalıcı bi etki yokmuş annem endişeli gözlerle bakarken ,babam kapıya yöneldi hadi yine iyi kurtardın beyin yok fazla sarsılmadın diyip anıra anıra çıktı sımdide bunu yazıyorum

Geçmiş olsunlarınızı alıyım, burdan babamıda kınarsanız müteşekkir olurum.