Zihnimde konuşma bittiğinde, beynimdeki hayali sinema sona erdiğinde, gözlerim yaşlarla dolmuştu.

Gerçeklerden habersiz ona olan sevgime ağlıyordum, yaşadıklarımız için ağlıyordum, geçen bunca zaman için ağlıyordum, Sevim için ağlıyordum, kendim için ağlıyordum.

Onun için ağlıyordum.

Sevim yatakta doğruldu, beni iyice kendine çekti.

Hadi Zühre, sen uyu, kalanını sonra da anlatırım.

Hayır, hayır... Anlat sen. dedim içimi çekerken. Bugün burada bitireceğiz, sonra çözüm arayacağım.

Anlayışla başını salladı. Derin bir nefes aldı ''Sonra... Sen telefonu kapattın. Giray'a döndüm, gözlerini sımsıkı kapatmıştı. Açtığındaysa kıpkırmızıydı. Başını eğdi, bir ben gidiyorum mırıldanıp çıktı odadan.

Birkaç hafta görmedim onu. Sonra bir geldi pir geldi. Bu soğuk haline büründü, bana seni bir daha sormadı. Aslında benimle neredeyse hiç konuşmuyordu. Ona kaç kez neler olduğunu sordum, hiç cevap vermedi. Sonra o sarı kızla takılmaya başladı. Tabii ben iyice kafayı yedim. Ama cevap vermiyordu işte. Kimse de neler olduğunu bilmiyordu. O zaman yazdı. Sonra da okul dönemi gitti. Dediğim gibi nereye gittiğini bilmiyordum. istanbul'daymış işte.''