Ne? diye sordum hayretimi saklayamayıp gözlerimi kısarak. Niye söylemedin?

Devam etti. ''Kaç kez sordum ona, niye aramıyorsun, niye ziyaret etmiyorsun diye. Ama o söylemiyordu. Bir de herkesten saklıyordu seni merak ettiğini. Sanki seni unutmuş gibi davranıyordu başkalarının yanında, ama yalnız kaldığımızda tek sorduğu sendin.Bir de seni merak ettiğini sana söylememem için söz verdirdi. Hiç anlamıyordum ona 'Neden istemiyorsun, haber gönderebilirim, başka bir yerde buluşabilirsiniz' gibi fikirler sunuyordum ama o kesin bir dille reddediyordu. Mutsuzdu, seni özlüyordu. Senden bahsederken gözlerinin içi gülüyordu...

Bir gün, geçen yıldı, bana hevesle geldi, seni aramamı söyledi. Sesini duymak istiyordu. Ben de ondan aşağı kalmayan bir heyecanla aradım seni. Tabii klagib konuşmalarımızdan birini yapıyorduk. Sen her şeyden habersizdin, ben de sen konuşurken onu izliyordum. Ah Zühre! Görseydin anlardın. Sen gülüyorsun diye gülüyordu. Sen bir yarışmayı kazandığından bahsediyordun. O kadar çok mutluydun ki, sürekli kahkahalar atıyor, saçma sapan şakalar yapıyordun.''