Gözlerim gözyaşları ile bir kez daha doldu.

Kendimi o kadar güçsüz hissediyordum ki...

Aptal Zühre! Ne sanmıştın ki? Aptalca çocukluk anıları için seni bekleyeceğini mi? Sadece on iki yaşındaydın, o ise on dört. Bu sadece aptal bir çocukluk aşkıydı. Senin onu bekleyip bunca zaman sadece onu düşünmen... Saçmaydı işte.

Tıklatılan kapı sesiyle yatakta doğruldum. Kapı açıldığında en çok ihtiyaç duyduğum kişi vardı karşımda.

Sevim.