hazırladığım kutu hatuna ulaşmıştı. mutluydum tabi. iyi bi başlangıç olduğunu düşünerek kendi kendimi tatmin etmeye çalışıyodum. bu arada bi kaç gün içinde benim de sınavlarım bitti ben de memlekete gittim. evdeyken müsait olduğum her an bilgisayar başında mesaj bekliyodum artık. dışarıdayken de takoz 6230i telefonumdan zor bela internete bağlanıp kontrol ediyodum. bilenler bilir o zamanlar 0.facebook vardı. hey gidi. neyse bi akşam arkadaşlarla buluşmaya giderken beklediğim mesaj gelmişti. “kimsin”. elim ayağıma dolaştı kalbim zütümde atmaya başladı adeta. kesin sevgilisi var o yazdı dedim içimden. ama öyle değilmiş tabi. ben mesaja cevap yazdım. tabi sorguya çekiliyorum. iş görüşmesindeymişiz gibi her şeye de cevap veriyorum dıbına koyim. hatun resmen mülakat yaptı bana. tabi o zamanlardaki aklımla buna ben izin verdim. ilk konuşmamız olduğu için sürekli sorular ve cevaplar şeklinde ilerleyen bi konuşma olmuştu. yaptığım sürprizin güzel olduğunu ama kendime biraz daha gizemli bir hava katmak adına ismimi saklayıp sahte hesaptan mesaj atmamı saçma bulduğunu söylemişti. şimdi keşke o gizemi birden ortadan kaldırmasaydım da yavaş yavaş zamanla ortadan kalksaydı diyorum. ama ne fayda.