Eylülle artık çok samimi olmuştuk. Serviste çok uykusu olduğu zaman omzuma yatar o güzel koyu renkli gözleriyle bana bakardı. Litch, eve gelince haber ver bak der ve gözlerini kapatırdı. Uyumadığının ikimiz dr farkındaydık ama benim de çok hoşuma gidiyor, ses etmiyordum.. Durum böyle 1 ay daha devam etti, bir gün yine okul dönüşü servis arıza yapınca herkes indi, kimi dolmuşla devam etti kimi yürüyerek. Eylül de bana bakıyordu bisey söylemem için. Ben öküz gibi durunca o söyledi. Litch, gel yürüyerek gidelim eve beraber hem sohbet ederiz. Tamam dedim ve yürümeye başladık, konu servisten açıldı tabi kısa sürede. Çok kötü sürüyor ya bu adam diyordu, uyuyacam diyorum bi türlü uyuyamiyorum. Dedi ve gülerek ekledi, aslında omzuna yatmak huzur veriyor pek de şikayetçi değildim bu durumdan. Icimden şunları geçirdim, ulan litch senin diyeceklerini kız diyor. Artık eylülün benden hoslandigi açık ve netti. Ben pek belli etmesem de ona baktıkça kendimi kaybediyordum. Kekelemeye saçma sapan konuşmaya başlıyordum. Bu yüzden genelde susup gözlerine bakmayi tercih ederdim. Ama bu sefer farklı olacaktı. Bugün eve gittiğimde eylül benim olacaktı. Beyler ilginizi çektiyse ses verin devam edeyim mi?