Sevim koluma girdi, salonun ortasına doğru yürüdük. Bir süre sonra aniden durdu. Gözleri bir yerde takılı kalmış, yüzü acıyla buruşmuştu.

Sevim ne oldu?

Beni oradan uzaklaştırmaya, oraya bakmamam için önümü kapatmaya çalıştı.

Bu sırada çalan parçadaki piyano hızlanmıştı. Sevim, çekil önümden. dedim kararlı bir sesle.

Umutsuzca yüzümü inceledi. Bir şey anlamamı, buradan gitmemi istiyordu ama anlamıyordum işte!

Çekil. dedim daha sert bir sesle.

Küfrederek yana çekildi.

Parça sanki bir acıyı yansıtmak istercesine, son hızla, daha sert bir şekilde devam ediyordu.

Ve gördüm...