Musab tabi pesimden kosarak gelmişti iş güç gibimizde degildi cebimizdeki 50-60 lira parayi alkole yatırdık (her ay sonu cepte kalan paraları bankaya faize atiyoduk) kafamiz dukkandan cikali bir saat olmadan kafamız guzel olmuştu bile ve kosarak dukkanin onune gittik yine konusacaktim beyler sesini unutmaya yüz tuttugum kizla konusacaktim kosarak gittik tam dukkanin onune vardigimizda bunlar el ele kol kola cikiyolardi agib bir adam icin ne kadar zordur bilirsiniz. Kizin adi fatma olsun (bari bu temsili olsun amk) ardindan konusma şöyle geçti:
Ben-Fatma!!
Fatma-Jamal ne işin var senin burda tasinmadinmi sen adanadan bi rahat yok mu be
Yanındaki lavuk-Kimsin lan sen hayirdir
Der demez bana firsat kalmadan musab kafayi vurdu bu pice fatma cigligi basti ve icerdeki garson arkadaslae ayirmaya kostular hemen ardindan patron geldi ve hayatimizin dönüm noktalarından biri olan o iki kelimeyi söyledi...
"Kovuyorum ikinizide"