hatunun bakışlarıma verdiği karşılık biraz olumlu olsa gidip tanışmak isticem. bi şekilde o cesareti toplar giderim diye düşünüyorum ama hatun sert bakışlarıyla adeta beni dövüyordu. başka bi yolu olmalıydı onunla tanışmanın ve yanına gitsem reddedilecegimden adım gibi emindim. sonuçta kızlar üniversitede bu tarz tanışma girişimlerine fazlasıyla maruz kaliyolar ve kızların ağzının suyunu akıtacak bi yakışıklılığa sahip değilseniz genelde red yiyosunuz. hal böyle olunca direk sonuca gitmek için bana da farklı bir yol seçmek düşüyordu. ama ne yapacagima dair hiçbir fikrim yoktu. o ara günlerim tarlasi yanmis köylü gibi umutsuz düşüncelerin beynime tecavüz etmesiyle geçti. nihayet bigün yine kantinde onu görmüştüm fakat bu kez alışveriş yapıyorlardi arkadaşlarıyla. (hatunun ismini tuğçe olarak kullanıcam beyler burda). tuğçenin ellerinde eti puflar vardı. yüzündeki gülücüklerden anladığım kadarıyla eti pufu çok seviyordu. çocuklara çikolata şeker alınca yüzlerinden okursunuzya mutluluğu onun yüzünde de öyle bi ifade vardı. bununla ilgili bi sürpriz yaparak tanışma firsatini yakalayabilirim diye düşündüm. odasına güzel bi kutuya eti puf doldurup içine de bi not yazıp göndermeye karar verdim. iyi bi fikir olup olmadığına yakın arkadaşlarımın da görüşünü alarak karar verdim. ve yapacaktım.