42. gün depoda beklerken elinde satır olan bi adam sırıta sırıta geldi. Tavandan sarkıtılmış etleri parçalıyordu sıranın yakın zamanda bana geleceğini anladım ve arkası dönükken adama vurdum çifteyi bayıldı. depoya yeni hayvanlar geldiği için kapılar açıktı direkt olarak kapıdan çıktım ve koşarak kaçmaya başladım gelen geçen herkez bana bakıyordu ama ben o sırada can derdindeydim. o sırada peşimden belediyenin ekipleri kovalıyordu mahalle aralarından hızlıca koşarken otobana girdim mecburi olarak arabalar vızır vızır geçiyordu çarpmaları an meselesiydi. önümden geçen siyah uzun kamyonu gördüm sanırım insanlar buna metröbüs diyordu hemen metrobüsün gittiği yola çıktım ama yinede peşimi bırakmadılar benimde gözüme bir kamyon ilişti hemen kamyonun kasasına atladım kasada benim gibi eşekler vardı. ama çok şükür izimi kaybettirdim. uzun bir yolculuktan sonra kasadan indirildik adamlar bana tuhaf tuhaf bakıyorlardı bu eşek nereden geldi diye. ben yine can havliyle kaçıverdim oradan adamlarda ilgilenmedi zaten. yollarda girmek için bi ahır ararkene tanıdık birisini gördüm ki o kişi rojdaydı !!! hemen yanına koştum tanıdı beni. kamyonda bizi trabzona zütürmüş ordaki köylerden birine gittik rojdayla. tabi bu sırada rojdayla aşkımız alevlendi gel zaman git zaman derken rojdayla aksiyonlu bir gecede 3 çocuğumuz oldu bir tanesi yarı eşek olarak doğdu ama olsun sonra evlendik sonra haberleri duyduk zebun dede de ölmüş cenazesine gittik garibin bide hayvan berwexdanın yanına gömmüşler adamı yazık. neyse bu olaylardan sonra baya bir vakit geçti çocuklarda büyüdü hep sorarlar baba biz nasıl olduk nasıl olduk diye bende anlatırım bunları keretalara ehehehh .
MUTLU SON