Onlar bir aydır sofraya bir kişi ekgib oturuyorlar. Anne son bir aydır sofrayı her kuruşunda alışkanlıkla bir fazla tabak alıyor, sonra geri bırakıyor. Babasının her zaman oturup televizyon izlediği koltuk boş. Yaşayan bilir, evde boşalan bir koltuk, korkunç birşeydir. Aileden kimse oturmaya cür'et edemez, es kaza bir yabancı otursa hemen göze batar, tedirgin eder.Ölenin yokluğunun vücut bulmuş halidir. O çocuk hergün yüzleşiyor o koltukla...
O çocuk babasının ayakkabılarını kapının önünde görmüştür muhtemelen. Ertesi gün yok olmuştur ayakkabılar.. Şimdi kim bilir kimin ayağındadır. Artık ayakkabılıkta babasının pabuçları yoktur.
O çocuk, elbise dolabından babasının gömleklerinin, pantolonlarının, çekmecelerden atletlerinin çoraplarının çıkarılışına, torba torba evden zütürülüşüne şahit olmuştur. Yoksul görünümlü, biri babasının giysilerini, "allah razı olsun" diyerek almıştır.,Babasının en sevdiği, kazağı da, üzerine sinmiş baba kokusuyla birlikte o torbalardan birinin içinde hayatından ebediyen çıkıp gitmiştir.
Artık o çocuk için akşam işten gelirken çikolata, şeker, cips ısmarlayacağı adam yok... Cep telefonu sessizce duruyor bir çekmecede... Ara sıra eve başörtülü yaşlı kadınlar geliyor, anlamadığı bir dilde kasvetli sözcükler mırıldanıyorlar saatlerce...
Siz sırf siyasi çıkarlarınız uğruna o çocuğun hayatının orta yerinde koca bir boşluk bıraktınız. Hayatının sonuna dek dolmayacak bir boşluk... Şimdi de utanmadan, onlarca kamerayla izlenen reytingi yüksek bir "milli maç"(?!) ta beraber görüntülenerek yetim bıraktığınız o küçücük çocuğun üzerinden şovunuzu yaptınız... Hem öyle bir hevesle yaptınız ki, sırf şovunuzun reytingi düşmesin diye 15 askerin ( verilen rakam bu sayı daha çok ) ölüm haberini saatlerce gizlediniz.