Zaman durmuş gibiydi. Gözlerimi hızla başka bi yere çekerken zihnimde onun gözleri, gülümsemesi yankılanıyordu. Korkuyla boş bulduğum yollardan birine saparken aklımdan bu düşünceleri atmaya çalışıyordum. Neydi benim derdim? Evden çıkmadan önce duygularımı bir güç alanın arkasına saklamamış mıydım? iç sesim sandığın kadar güçlü değilsin diyerek duygularımı gün yüzüne çıkartmaya çalışırken dikiz aynasından gözlerime baktım.Aslında düşündüğümden daha güçlüyüm. diye mırıldandım. Yüzüm tekrar ifadesizleşirken ne kadar ceza alacağımı umursamadan yolun kenarındaki boşluktan hızla Ortaköy'e ilerlemeye koyuldum.

not:duvarla yazşma keyf