Kucuklugumden beri alisveris merkezlerini cok severim. Bazi reyonlar bana mutluluk verir hep. 19yasindayim ama hala oyuncak reyonunun önünden geçerken içim kıpır kıpır olur. Ve garip olarak bahçe malzemelerinin oldugu kısımlarda benim hos bir duyguya kapilmama neden olur. Severim işte. Ama bir bakıma bana en cok zararı veren yerde yine o avmlerdi. Hep alisveris yapmaya ailecek giderdik, ve her seferinde babam birseye sinirlenip burnumuzdan getirirdi. Aşağılar bagirirdi. insanlarin icinde hep utanirdim. Onlar hep mutluydu, bizse hic mutlu bir sekilde eve donemezdik. Bende kucuk yaslarda babamin bagirmamasi kizmamasi icin kendimi de kisitlamaya basladim. Hicbir faydasi yoktu ama yapiyordum. Susuyordum, birsey istemiyordum. Hatta bunlar hala var. Bazen birsey istiyormusun diye sorar, birseyi gosterip alalimmi der. Bense ona bakmadan bile gerek yok derim. Hayatim hep boyle ezik pusuk geçti. Mutlu olan insanlarda birşey vardı. Bende, bizde olmayan birşey. Sanirim aşağılık kompleksi, eziklik, diğer insanlari kendinden değerli görme burada başladı. Ve hic bitmedi. Bugün 19 yaşındayım. Hala bazi insanları kendimden değerli görürüm. Zenginleri, populerleri, guzel kızları, yakışıklı çocukları... Onlari hep mutluyken görürdüm çünkü. Uzulmezlerdi. Benden daha iyi hayatları vardı. Ben böyle büyüdüm işte, her gece ağlayarak, her gece düşünerek , her gün aşağılanarak. Ve sonunda hic kiz arkadaşı, hatta dogru durust arkadaşı dahi olmayan biri oldum. Bunda en buyuk pay babamindi. Diger babalar oğullarına herşeyi yapabileceğini söyler, cesaret verirken benimki hep cesaretimi kırar cesaretsiz hale getirirdi.
Bugün 19yasindayim. Ve gidiyorum bu şehirden. Bilmem kurtulur muyum bu eziklikten. Çabalıyorum. Herşeyin farkina variyorum. Sanirim ailem olmadan daha iyi olacağım.

Ve sizlere son sözüm,
Eger benim gibi hissediyorsaniz, sorunun kaynağını arayın. Bir gün baba olacağız. Eger sorunu bulursanız, çocuğunuza o sorunla büyüme belasını vermeyin.

Babalar kimine armağan, kimine imtihan dır. En azından şöyle düşünelim. Nasıl bir baba olmamamiz gerektigini biliyoruz.