ilk zamanlar kahroldum, günlerce ağladım, uyuyamadım, sevdiğiniz insanı kaybetmek gerçekten çok acı, daha sonra bu acılar yerini nefrete bıraktı, içimi bi intikam ateşi sarmaya başladı, zeynep bana acı çektirmişti, ben de başkalarına acı çektirmek istedim, biliyorum yaptığım doğru bi şey diil, istediğiniz kadar küfredin bana, ama o an böyle düşünemiyosunuz işte, kendimi toparlayıp evden çıktığımda bambaşka bi insan olmuştum artık, eski deniz yoktu, önüme gelen kızla gönül eğlendişrip duygularıyla oynuyodum, 1-2 gün takılıp ayrılıyodum, onları üzmekten zevk alır hale geldim, allah affetsin, şimdi pişmanım.