aklımda yine ayşe vardı özlemiştim. uzun zamandır görüşemiyorduk ve su olayların da ardından içimde bir tedirginlik olusmustu. sanki ayşe kötü durumdaydı ama içim içime sıgmamıstı bu duygu da bı anda geldı ıcıme beyler anlık ayşe aklıma gelınce canım sıkıldı. yoldaydık ilerliyorduk fakat girmişti işte aklıma hem de en taktan yere artık gelmısken. konusmalıydım merak etmıstım gercekten. telefonu elıme aldım ve cekebılecegı yer arıyordum gibtigimin cografyasında telefon ceken bir yer bulmak su bulmak altın bulmak gibi bir şeydi artık benim için. telefona muhtac olmustum 2 3 dakıka bile konussam yetecekti. helikopterın bizi alacagı yere vardık ve bekleyecektık helıkopter gelecek bizi alacak ve atesın ıcıne bırakacaktı diğer arkadaslarımız da ordaydı uzun yolculugun sonunda en cok merak ettıgım bu zamana kadar bunca sehıt verılmıs o vadiyi görecektim. telefon cekıyordu ne hıkmetse o geldıgımız noktada buyuk ıhtımal yukseltısınden olacak. hemen aysemı aradım uzun uzun caldıktan sonra actı telefonu yanıtı ne oldu olmustu. şaşırdım haliyle merak ettim aşkım aramayımmı dedim konusmadık mı biz senınle her fırsat buldugumuzda konuscaz haberlescez diye dedim. hıı evet dıye bır yanıt aldım. ne oldugunu sordum hocaların cok ustune geldıgını canının sıkkın oldugunu soyledı fakat yine benı ınandıramamıstı. ınanmadıgımı da soyledım ne deyım ne anlatayım sana dedi olan bu işte dedi fakat hocaların yuzunden bunalmıs olan sevdıgım bunu bana yansıtmamalıydı. kendısıne bunları soyledım canım sıkkın işte ne yapayım sana hersey duzgunmus gibi mi konusuyum dedi. hersey duzgunmus gibi değil de olanları sakin sakin anlatsan ben de olanlardan haberdar olurdum varsa yapabılecegım birşey destek olurdum dedim. o sıra odasındakı uyuzların sesı duyuldu. hadi cıkıyoruz napıyosun sen dıye. nereye cıkıyorlardı aceba. sordugumda gideriz bir yerlere kafamı dagıtmam lazım dedı. tamam dedim fazla dagıtma. o bölgede bile ayseyle tartısabılıyodum artık kendımı nasıl ınandırmıssam herseyın yolunda olduguna aslında degıldı aysenın sadece bana duzgun bı bahane bulana kadar oyaladıgını anlamak gec olmayacaktı artık suclu olan ben olmalıydım kı vicdan azabı olmasın ki vicdanın da pek oldugunu sanmıyorum ama maksat kendısını kandırmaktı. telefonu yüzüne kapadım ailemi aramaya fırsatım olmadı arkadaslardan birisi geldi tamam salla gitsin ugrasma böyle seylerle buralarda batıya gidince kime ne yapıyosan yaparsın guzel kardeşim kendıne yazık dedi haklıydı da. aysenin önüne canımı serebılecekken artık hissizleşmeye baslamıstım.