benim bir hayırsız kuzenim var. hani dedim ya yazın memlekette ıslandık diye.o olay aklıma gelmişti. benim moral zaten sıfır. çalıştığım senen arayayım o bini gelsin belki kendime gelirim diye düşündüm. aradım konuştum kabul etti dayımla filan konuştu geldi bir şekilde. gezdik tozduk onunla fakat geçmedi içimdeki dert. daha da kötü oldu fakat geçmedi bu dert.şu su mevzusu o kadar mutlu ediyordu ki beni kuzenim geldiğinde ayakkabısının eski olduğunu farkettim. gittim bir alışveriş merkezine güzel bir ayakkabı aldım. şimdi diyeceksiniz ki iyilik söylenir mi fakat dedim ya içimi dökeceğim beyler. gidip kaliteli bir ayakkabı aldım. verdim pbine teşekkür bile etmedi. oysa ben mutluydum. yazın çalışıp kazandığım parayı vermiştim fakat mutluydum. sonra o binle kavga ettik. gitmiş beni kovdu demiş memlekette.o kadar iyilik yaptığım ve gezdirdiğim halde bunu dedi memlekette. durumumu siz düşünün artık kime güveneyim ben. sadece o su gününde olduğu gibi mutlu olmak istemiştim olmamıştı. başaramamıştım yine. iyice mutsuzluk çöktü üstüme. gecenin bu saati uyumak istemiyorum. çünkü biliyorum ki uyursam yine kötü rüyalar göreceğim. kış gelse de bankıma gitsem yine. anca orada rahatlıyorum bir nebze. şimdi bunu anlattım ya artık orada da rahat olmam.