Oynayamıyordu kardeşlerim yemin ederim oynayamıyordu. Birde çok iyiymiş gibi bağırıyotdu bize emirler veriyordu. Üstüne karşı takımdaki arkadaşlarıma tekme atıyor küfrediyordu. Biz ise susuyorduk. Çünkü korkuyorduk. Aramızda bir söz dolanıp duruyordu. "Lütfen karşılık vermeyin şuna babası Ahmet'in babasının patronuymuş."

işte böyle öğrendik boyun eğmeyi, korkmayı, şişko vasıfsız insanlara köle olmayı. Böyle doğmuştuk, kramponlarla koşan çocuklara kundurayla yetişmeye çalışarak büyüdük. Başaramadık.