Salak gibi zorla ailemle falan tanıştırdım dıbına koyim. Hasta olurdum, gibtiğimin ıhlamurunu içemezdim, midem bulanırdı amk, annem zeynebi arardı içmiyo diye, onun sesini duyunca hemen içerdim. Ailemin sözünü dinlemezdim, onun sözünü dinlerdim aptal gibi. Neyse bi gün telefonda mesajlaşırken beni seviyo musun diye sordum, aşık mısın bana dedim evet dedi, dünyalar benim olmuştu o an, hayallerim gerçek olmuştu, o günden sonra her şey daha iyiye gidecek diye düşünmüştüm ama pek değişen bi şey olmadı. Bi gün benim telefonum bozuldu, arkadaşımın telefonundan mesajlaşmaya başladım telefon gelene kadar, hatta da sms kalmamıştı, arkadaşın hattı üzerinden mesajlaşıyodum yani.