aradım sinirliydim ilk kez sevdiğime lan kelımesını kullanmıstım. kim lan o arkadasın ailesi ne alaka dedim. bi sakin ol anlatcam dedi ama cok sinirliydim artık ayşeye eskisi kadar kendımı kaptırmıyor olanlara cabucak sınırlenıp aklıma o an ne geldıyse soyluyordum. işe de yarıyordu. beyler içinizde tutmayın aranızda yasananları varsa bir sorun acık acık soyleyın kı çözüme kavuşsun burda ben kendımden bi örnek verdim ki yasayan da coktur bunu. arkadaşının onu ziyarete geldiğini ailesi de ankarada oldugu için onunla tanıstırmak ıstedıgını kıramadıgını soyledı ama benı ıkna edememıstı. ınanmıyordum ve ne dese de inanmayacaktım bunun baska bı acıklaması olmalıydı sonradan cıkacaklar gibi. neden ınanmıyosun bana olanları anlattım işte ne bu sinir demeye kalmadı ki bi gürültü patırdı koptu etraftan hayatımda hiç böyle birşey görmemiştim. heryerden silah sesleri ve patlama sesleri geliyordu telefonu oraya oylece atıp tufegı kaptıgım gibi şubenin önüne cıkmam bir oldu kendime gğvenlı bır mevzi alıp beklemeye basladım silah sesleri durulur gibi olmustu. etrafta da arkadaşlarımı goremıyordum. herkes bi yerlere mevzi almıs olan biteni anlamaya calısıyorlardı. kansızlar subenın yakınlarına kadar oradakı halktan faydalanarak yaklasmıs her zamankı gibi kancıklıklarını yapıp taciz atesi açıp kaçmışlardı. sivil halktandılar biliyorduk sabah halk aksam terörist oluyorlardı. ates kesıldıgı ıcın etrafa baktık fakat kımseyı goremedık yaklasık bir şarjör kadar sıkıp kaçmışlardı peşlerinden de gitmedik. ilk kez kendimi böyle bir ortamın içinde bulmus aslında işimin ne oldugunu yavas yavas çözmeye baslıyordum kazan ısınıyordu.