içkiye alışık olmadıgını dikkat etmesini söyledim ama nafile coktan alısmıstı belli ki korkma artık eskisi gibi değil dedi sadece kapattı telefonu. yine kafamda bir sürü tilki dolanmaya baslamıs içim içimi yiyordu. sabaha karşı sarhoş bir şekilde beni aradı beni çok sevdiğini haksızlık ettigini söyleyip kendine hakaretler savurmaya başlamıştı. ve hala yanındna birkaç erkegın sesı gelıyordu o an ölmek istedim. bir yandan da kendimi sucluyordum yanında olmalıydım ona gözkulak olmalıydım ama yapamamıstım. ayşem baskalarıyla beraberdi ve ben baska seyler dusunmek ıstemıyordum. o an oracıkta ölebilirdim. telefonu yüzüne kapattım yarın ayılınca gel ne varsa anlat diyerek. gözlerimden 2 damla yaş süzüldü öylece kalmışım orda. sabah oldugunda beni aradı dün için özür dilemeye basladı fakt dinlemiyordum artık içimde ne varsa kusacak böyle dşünmektense hayatımdan tamamen cıkaracak ve kendimi işime verecektim. benım için dogru olan da etrafımdaki kardeşlerimin verdiği ögütler de böyleydi. ben ayrılmak ıstıyordum artık o çok sevdigim kızdan canımdan kopmak kendimi işime adamak için hazırdım içimdeki herseyı söyledim fakat beklediğimi bulamadım. aysenin sanki hosuna gitmişti ve beni bırakmamaktan sevdiginden bahsetmeye baslamıs benı yine şok ediyordu içkinin etkisinin geçmiş oldugundan emindim basım agrıyor falan dıyerek konusmaya baslamıstı cunku. sarhos da değilse bu neydi beni bu kadar sıkıntıya sokan kız bana acı vermekten zevk mi alıyordu. kendimde paranoya belirtileri vardı sanki sürekli kafamda birşeyler kuruyor o aptalca düşüncelere de kendimi inanmaktan alıkoyamıyordum. ayrılamamıstım olmamıstı ve uzerıne ayse bana baglanmıstı sanki ben ittikçe o geri geliyor bir şekilde aklımda kalmayı becerıyordu ve aptallıgımızdan yine beni kandırmayı basarmıstı belki de elinde bi yedek sevgilisi olması lazımdı ve güzel de rol yapıyordu sonucta telefondan insanların duygularını ne kadar anlayıp çözümleyebiliriz ki dostlar.