"harikaydın" dedi. o anda beynime kan yürüdü. dopamin hormonu max seviyeye çıkarak beyin hücrelerimi mutlu olmaya itti. bu kan kalbe de inince sinirler aracılığıyla beyne vuran aşk duygusunu ortaya çıkardı. nasıl olduğunu anlamadığım bir biçimde "ya açelya ben sana aşık oldum" dedim. ananı gibiyim az önce ne dedim lan ben? demeye kalmadan zil çaldı koşa koşa çıktım sınıftan. hemen okulun en bin tayfasının sigara içtiği trafonun arkasına gittim. "beyler az önce çok büyük bir tak yedim lan ben" dedim. tabi olayları hemen anlattıktan sonra "hasgibtirler" havada uçuştu. kimi "olm çok büyük taşşak malzemesi olacaksın hahah" larla, kimisi de "ulan o kız sana bakar mı dıbına kodumun salağı kendi gibletinde bi kız bulaydın bari aq" diyerekten beni depresyona sürükledi. kafayı yemek üzereydim ve bir sonraki ders boştu. eğer sınıfa girersem 40 dakika boyunca onunla yan yana oturmak zorunda kalacaktım. bende buna maruz kalmamak için okuldan kaçma tercihini yapıp her zaman yaptığım gibi sinemada çalışan arkadaşın abisinden beleş bir bilet alarak ilk sinemaya girdim. ulan o da aşk filmi çıktı mı? duyguların ve bin arkadaşların verdiği gazla beraber hüngür hüngür ağlamaya başladım. o zamanlar aldığım e250 telefonuma bir mesaj düştü "ben de seni seviyorum" hasgibtir...