Dedem anlatmaya başladı. babama bakarak çocuğun öldüğü gün hangi gündü hatırlıyomusun diye sordu. babamda o gün hiç aklımdan çıkmaz dedikten sonra biraz sustu ve perşembe günüydü dedi. annemde bugün perşembe diyerek lafa atladı. dedemde işte kızım her perşembe gecesi 3'ten sabah ezanına kadar bizim buraya gelir. duyamadığımız bir seste bir şeyler mırıldanır.ilk gördüğüm gece ne oluyor diye aşağı indim kadın korkunç derecede şiddetli bir sesle bağırarak arkasına bakmadan uzaklaştı.o günün sabahı kadının evine gittim kapıyı çaldım.ilk çalmamda açmadığında biraz daha şiddetli vurunca kapıyı açtı. içeriden çok kötü bir koku geliyordu. kapıdan gördüğüm kadarıyla ölen çocuğunun odasında duvarlarda garip şeyler ve yazılar vardı, sanırım arapça yazılardı. kadın bu arada bana hala çok kötü bir şekilde bakıyordu. dün gece olanları sorduğumda "oğlum sizin yüzünüzden öldü, sizde aynı acıyı yaşayacaksınız" diyerek kapıyı şiddetli bir şekilde kapattı. dedemin bu anlattıkları karşısında hepimiz ürkmüş ve annemle babamın bana baktığını görmüştüm. dedem bizim bu halimizi görünce ortalığı sakinleştirmek için "neyse şimdi bunları bırakalım zaten geçmişte kaldı.ben kadını son kez uyarırım ve bir daha gelmez. Hadi şimdi hepiniz geri yatın" dedi. yatağıma çıktığımda hemen uzandım ve dedemin söylediklerini düşünmeye başladım."aynı acıyı sizde yaşayacaksınız" ne demekti bu dedemin oğluna yani babamamı yoksa banamı? Kafam çok karışmıştı.bu düşünceler içerisindeyken birden kapı açıldı. giren babamdı. hemen doğruldum. babam bana "oğlum huzursuz olduysan gidelim" dedi.ben huzursuzdum ama babam ve annem köyde iyi vakit geçirdiği için gitmek istemedim ve babama "yok baba ne olacak bişey olmaz" dedim. babamda "peki oğlum bişey olursa söyle ben yatıyorum iyi geceler" diyerek kapıyı kapattı ve gitti.bu düşünceler arasında uyuyakalmıştım. Sabah uyandığımda...