"hiçlik felsefesi" vardır !
varoluşun aslında gereksizliğini özünde taşır bu felsefe. insanın, en cahilinin bile içinde bu duygular taşınır. Bu yüzden dinler varoluşun gereksizliğinin karşıtında olarak; "hiçlik duygularını" çok iyi kullanarak, "Tanrı için hiçlersiniz" üzerinden büyük propagandalar yapar... Bir yandan da varoluşun müthiş bir "gereklilik" olduğunu sunar...
Yalnız panpa, bu felsefe insan beyninin daha ileriki dönemlerinde daha da ön plana çıkarak "hiçliğin farkına vararak yaşandığında" daha mutlu, daha huzurlu, daha çakalsız çukalsız, daha yobazsız bir dünya da var olacaktır elbette... Ahlağın, toplum kurallarının, alışverişin, dinin, tanrının güçlüler tarafından dayatılmadığı, kullanılmadığı bir dünya... işte mesele insan beyninin gelişiminin ileriki evrelerinde mümkün. "Aaaa şimdiki bebekler çok zeki" diyor ya etrafınızdaki ebeveyn kılıklılar işte onların şaşırdığı bu şey beynin evrimi... Şimdi milyonlarca mühendisin, yazılımcının yön verdiği dünya da artık "algı" kapasitesi daha yüksek ve her doğan bebek bu "algı"yı genetik olarak taşımaya başlayacak...
Anlayana sivrisinek saz anlamayana sazın sapını soksak az...