Ah istanbul...

Beni benden eden beni buralara getiren istanbul...
Kahvaltımı yaptım yürek yemişim gibi öğle 11 gibi indim aşağıya.
Sokaklarda gezmeye başladım.
Birden onu gördüm daha dikkatli baktım.
kendimi gördüm.
Biran azrail sandım.
Bir an öleceğim sandım.
Ortalık bir anda sessizlesti.
Herkes bana bakıyor gibi sandım.
Bir anda her yer kapkaranlik oldu.
Soğuk soğuk terlemeye başladım.
"Hayır olamaz daha çok gencim" dedim kendi kendime.
Gözlerimi kaç kere açtım kapadim bilmiyorum.
Bir iki adım daha attım.
Karşımdaki nin ayna olduğunu çok geç olsada zor anladım.