gecekondu

beyler ben bu programı izlerken liseliydim amk o yüzden sonuna kadar izleyemezdim geç başlardı. gülmekten ortalığı inletirdim amk ki o kadar çok gülen bir insan olmamama rağmen. ben bunu izlerken tek başıma olmama rağmen çok mutlu olurdum hoşuma giderdi gülerdim kalkıp çay koyasım gelirdi. program bittiğinde yayınlanmamaya başladığında hayatımda bir ekgiblik hissettim amk halbuki alt tarafı bi tv programıydı. benim o zamanlar yapmak istediğim tek şey bu programı 1 kez olsun annemle seyretmekti ama annem çalışır ve çok yorulurdu (belli bi süre sonra lösemi olduğu ortaya çıktı) ve biz bunu izleyemedik hiç. ulan şimdi başlığa girdim ve okuyunca aklıma geldi haykolu bölümler çocuk kahkahalarım annemin iyi olduğu zamanlar.
eskiydi aga çok eskiydi.

ve bazı şeyler geri gelmiyor. çok şükür annem iyileşti yani en aznıdan tedaviyi atlattı ama hiç eskisi kadar mutlu güleryüzlü değil ve tabiki benimde içim rahat değil.

olum dertsiz tasasız kafamın boş olduğu zamanları lise 1 lise 2 yıllarımı özledim. lise 3 te annem hastalandı o son 2 yılı allah bi daha yaşatmasın bana.

herneyse çok uzattım okuyan liseli binler zamanı iyi değerlendirin şu an fazla derdinzi yok var gibi görünsede onlar gelir geçer şeyler annenizin zamanınızın ve mutluluğunuzun kıymetini bilin beyler