evden ayrılmadan önce son gece uyumadım hatta enteryde filan yazmıştım kafam incin konuşacak varsa yazsın diye..

saat epey geçti sanırım çok mesaj gelmedi o gece, ama sağolsun bir panpamız mesaj atmış telefonu bozukmuş iyi kötü yine yazışarak kafa patlattım.. bu arada onada burdan teşekkür ederim, bana hep destek olanlardandı kendisi..

mesajda gidip duygu'ya herşeyi itiraf etmemi söylemişti(bilmeyenler için kendisi şuan eşim) ben ilk başta reddetim bu fikri reddettim..

sonra bu panpamın istemlerine karşın gidip uyku sersemi duygu'yu uyandırdım.. ilk baktım öyle dona kaldım birşey diyemedim, kendimi toparlayıp olan biten herşeyi anlattım..

ilk kez duygu'dan azar işittim, demediği laf kalmadı.. olan biten hakkında bir bilgisi olmadığı için bana kızmakta oldukça haklıydı..

ben baya bir azar işittikden sonra annemlere haber vereciğini söyledi ben hayır diyerek karşı geldim, annemlerin benim kötü durumda olduğumu öğrenmelerini istemiyordum.. bu yüzden karşı geldim.. duyguda bana karşı geliyordu aramızda hafif bir tartışma oldu o ısrar ettikçe bende ediyordum daha sonra isteksizce ağzımdan o söz çıkı verdi;

eğer annemlere birşey söylersen inan iyileşsem bile yüzüne bakmam(seni terkederim gibisine) bunu duyduktan sonra tek bir kelime etmedi.. suratı asık bir şekilde bana bakıyordu..

koltuğa oturdum gelip dizime yattı, bana hiç birşey söylemiyor ama oldukça kırmıştım onu farkındaydım..

öylece oturdum yine saf saf düşünüyordum.. dizimde uyuya kalmış, kucaklayıp yerine yatırdım.. evden çıkarken ona haber vermekle vermemek arasında kalmıştım resmen.. ama onu bir hafta göremeyecektim(yanıma gelecekti izin alıp) o yüzden bir şey demek istemedim, daha doğrusu vedalaşmaya cesaret edemedim..

son kez öpermiş gibi öptükden sonra sessizce evden çıktım.. ablamlardan babamı aldıktan sonra hava alanına doğru gidiyordum ama sürekli aklımda benim küçük hemsterim vardı..

şimdiden onu özlemeye başlamıştım sanırım.. hava alananına vardığımızda babam diğer işlemleri vs hallederken telefonum çaldı, arayan duygu'ydu ne diyecektim ki hiç vedalaşmadan çıkıp gitmiştim evden.. telefon defalarca kez çaldı ama açmaya yüzüm yoktu, açmadım sadece çaldı..

tüm işlemler bitip uçağın kalkış saati geldiğinde son kez buraları görebilecekmiş gibi etrafa bakıyordum..

biraz iyi biraz kötü bir yolculuktan sonra sağ sağlim ülkeye vardık, yol yorgunluğu ve geceden kalma uykusuzlukla oldukça bitkin düşmüştüm.. doğrudan babamın evine gittik, babam işlerini büyüttüğü gibi evinide büyütmüştü.. daha önce gittiğim evinden daha büyük ve daha güzeldi..

neyse eve girdiğim gibi nerde yatacığımı sorup direk yatmaya gitmiştim..

okadar kötüydüm ki ertesi sabah uyanmışım, beni aylar sonra uyandıran duygu değil babamdı.. (nekadar kötü bir durum anlatamam)

birşeyler atıştırıp hasteneye gideciğimizi söylemişti..
ilk günden başarısız olacağa benziyordum yanımda duygu olmadığında kendimi oldukça kötü ve yalnız hissediyordum..

neyse kahvaltından sonra hasteneye doğru yola koyulduk..
her yer çok çok değişikti, inanın kendi toplumumu asla aşağılamak istemem ama nasıl diyeyim inanın burası bizim ülkemize göre daha farklıydı..

caddelerde bile bigiblet yolu vs. varken bizim ülkemizde yüreyen yaya ya saygı göstermeyen araba kullanıcıları var.. değişik gelmişti..

neyse hasteneye vardığımızda babam orda yaşadığı için çoğu şeyle o ilgileniyordu ben sadece doktorlar beni muayne edeciği zaman filan ordan oraya gidiyordum.. farklı farklı testler yaptılar saçma saçma makinaların içine girdim.. oldukçada rahatsız edeci ve huzursuzluk yaratıyordu..

ikindiye doğru doktorun sekteri seslendi, bende tam içeri giriyordum ki sekreter birşeyler dedi anlamadım, babam sorduğumda doktor yalnız babamla görüşeciğini söylemiş..

ben dışarı çıkıp babamı beklerken yanıma hatunun teki oturdu, bana bakarak gülümsedi bende ona bakarak gülümsedim kafamı çevirdim..

bir kaç dakika geçtikden sonra bizim hatun konuşmaya başladı, ilk başlarda yanında oturan insanlara diyor sandım ama sonra elinle dürtmesiyle bana dediğini aldım..

kadın sürekli konuşuyor ama zerre birşey anlamıyorum..

ilk kendi dilimde dediklerini anlamıyorum dedim, haliyle oda beni anlamadı bön bön baktı..

sonra ingilizce olarak çevirerek söyledim geri ingilizce olarak cevap verdi.. aramızda kısa bir konuşma geçti;

+hatun
-ben

+ortak bir yönümüz olmasına sevindim hiç olmazsa anlaşabiliyoruz
-evet fakat sanırım burdan sonra görüşemeyeciğiz sadece bugünlük şansımıza karşılaştık
+anlıyorum
-anlayışınız için teşekkürler
+peki siz hastamısınız yoksa hasta yakınımısınız
-evet hastayım
+geçmiş olsun dedi ki babam çıka geldi.. hadi oğlum gidiyoruz dedi.. tamam deyip toparlandım, yolda babam konuşmaya başladı;

+babam
-ben

+sigarayı acilen bırakmalısın
-bilmiyorum baba bırakabilirmiyim
+bilmiyorum değil bırakmak zorundasın
-tamam baba
+hastalığından bana neden daha önce bahsetmedin?
-baba aynı şeyleri tekrarmı konuşacığız
+hayır ama bir kaç daha geç haberim olsa hastalığın daha ilerleyecekmiş
-ee şimdi nolacakmış?
+tedavi olacaksın büyük bir olasılık olumlu geçecekmiş ama
-aması ne baba
+düşükte olsa kurtulamayabilirsin, ama aklından bile geçirme ben yanındayım atlatacaksın oğlum
-sağol baba..

ertesi gün yine babamla aynı hastene gitmek için yola koyulduk, gittiğimizde babam tekrar kayıt filan yaptırdı, daha sonrasında her yerime sürekli iğneler batırıyorlar bana göre saçma işler yapıyorlardı..

hasteneye yatışım istendi ama ben yatmamakta kararlıydım, yapamazdım çünkü hastenelerden nefret ederim.. hele ki kalmaktan..

ama nafile iyileşmem için gibe gibe yatacaktım o hasteneye..
yatışımı tamamladılar bu akşam tek olacaktım ne babam ne duygu nede ablam yanımdaydı..

hava kararmasına doğru canım sıkıldı, dışarı çıktım bir de ne göreyim o dün gördüğüm kadın yine burada..

bankta tek başına oturmuş napıyor bilmiyordum, ilk başta yanına gitmek istemedim ama canım sıkılıyor ve hastanede de yapacak birşey yoktu.. çekinerek gidip yanına giderek oturdum..

beni gördü gülümseyerek;

+kadın
-ben

+sadece şans eseri karşılaşılaştığımızı söylemiştin
-şans
+ben şansa inanmam
-neden
+bilmiyorum ama inanmıyorum.. sen inanıyormusun
-evet inanıyorum
+neden peki
-eşim yüzünden
+evlimiydin?
-evet
+bende evliydim
-peki eşin nerde
+ayrıldık
-senin adına üzüldüm, peki burda napıyorsun
+arkadaşım için kalıyorum
-anladım

neyse biz hergün böyle buluşur olduk, babamın gelmesine gerek duymuyorum çünkü her sorunum olduğunda ona danışıyor ve bana yardımcı oluyordu..

ne yalan söyleyeyim tedaviler boyunca bana vurulan iğneler beni yiyip bitiriyor fazla halsiz düşüyordum..

artık duygu'nun özlemeni çok fazla çekmiyorum daha doğrusu yalnızlık çekmiyordum..

bu süreçte babam arada hastaneye gidip geliyor, aklımdan duygu'nun ne zaman geleciği filan tamamen çıkmış ben neredeyse addie ile tamamen bağlanmıştım..

naptığımın bende farkında değildim ama günümüzü gün ediyorduk.. sürekli bir birmizin hayat hikayesini anlatıyorduk..
aynı şeyleri anlatıp duruyorduk ama vakit geçiriyorduk işte..

büyük gün geldiğinde yanii duygu'nun geleciği gün ben unutmuştum, halsiz bir şekilde odama gelmiş direk yatağa girmiştim, gece addie de yanıma gelmiş ama ben farkında değildim.. kız bir arkadaşının yanına bir benim yanıma geliyordu kontrol etmek için.. haliyle oda yorgun düşmüş yanımda ki koltukda gece uyuya kalmış..

sabah uyandığımda bir yanımda addie diğer yanımda babam vardı.. babam bana kaş göz atıyor anlamıyordum, duygu'da kapıda bana uzaktan bakıyormuş farkında değilim..

babam kulağıma fısıldayarak oğlum duygu geldi, yanındaki kız kim dedi.. bende sadece arkadaşız baba öyle sandığın gibi birşey yok dedim..

+babam
-ben

+tamam oğlum benim için sorun değilde duygu nediyecek, hem niye yanında kaldı akşam?
-bende bilmiyorum baba..

kalkıp kapıya doğru yöneldim duygu'ya sarılarak hoş geldin birtanem dedim.. gözleri doldu bir an; hoş bulduk.. dedi..

ben sevinçten filan ağlıyor sanıyorumda yok hiçte sandığım gibi değilmiş..

sona bana bakarak;

+duygu
-ben

+benim neden yüzüme bakmak istemediğini şimdi daha iyi anlıyorum..
-nediyorsun aşkım sen?
+bilmiyormuş gibi yapma, ama hayatında başka biride olsa sen iyileştikden sonra beni bırakabilirsin.. seni iyi görmek istiyorum sadece
-aşkım ne bırakması, gerçekten birşey anlamıyorum.. bahçede konuşalım gel

dışarı çıktık banka oturduk;

+ben
-duygu

+evet aşkım şimdi söyle
-ben seni gerçekten seviyorum inan bak o gün için üzgünüm sana bağırmam gerekirdi
+aşkım boşver.. sen noldu onu anlat bana lütfen
-yanındaki kız kimdi
+arkadaşım
-burdamı?
+aşkım inan daha tanışalı 1hafta olmadı burdaki tek dert ortağım.. yoksa ben senden başkasına bakarmıyım
-ama ogün söylediklerin
+aşkım hayır olurmu öyle şey..

olan biteni zaman geçtikçe yazacam, az bir bölüm daha vardı fakat şimdilik yazmaya vaktim yok..