artık bir silahım vardı. fırçam elimdeydi ve davranmaktan çekinmezdim. ona fısıldayarak dedim ki: "seni zındık yerini yurdunu bilmez leş gibi.(hafifçe gülümsedim) benimle başa çıkabiliceğine inanmıyosun değil mi? seni sifonun gücü olmadan da bu diyardan alıp zütürebilirim, beni anlıyorsun değil mi?" cevap vermesini bekleyecek kadar sapıtmamıştım. ona meydan okumuştum ve ben galip gelecektim, bundan emindim