aynı roberto carlos un çocuğuna benzeyeceksin seni o sanacaklar falan diyerek ikna etmişti beni tuhaf bir şekilde. usturaya vurulmuş kafayla gezmiştim bu bin yüzünden.
3. sınıfta sınıf arkadaşlarımla filan anlaşabilmeye başlamıştım. o yılın yıldızı abimdi. ilk dönem karnesinde 9 zayıf getirmiş 19 gün devamsızlık yapmıştı. daha sonra birisinin adına kiraladıkları şahinle lise bahçesinde sıfır çizerken kaza yapmıştı. bizimkilerle bayağı hararetli falan kavga ediyorlardı o dönem. bir de air jordan olayı olmuştu o yıl. air jordan nike'ın bir modeliydi ve annemin maaşının yarısıydı. annemle abim günlerce alıp almamak hakkında tartıştı. tümer hiçbir zaman yoktan anlayan bir çocuk değildi. eve sarhoş falan geliyordu sırf tepki olarak. annem en sonunda almıştı ona o ayakkabıları. aldığı gün stress yüzünden ürtiker çıkarmıştı kadın. belki de o ayakkabıyı almak kontrolü tamamen ona verdiğimiz anldıbına geliyordu galiba. o günden sonra hiç problemlerim azalmadı zaten.
ben çok zayıftım o yıllarda arkadaşlar 3. sınıfta 18 kiloydum ve sürekli bademciklerim filan şişiyordu. o yüzden annem de sırf kansızlığıma ve zayıflığıma iyi gelmesi için bana özel az pişmiş et yapıyordu üzüm suyu falan alıyordu böyle. ben de fırata ayakkabıyı aldığı gün onun yanında kuruyemişçideydim. leblebi üzüm falan alıyordu işte. ben de gördüm orada canım antep fıstığı çekti. antep fıstığının yanında da siirt fıstığı duruyordu daha ucuz olan. annemin kulağına anne yüz gram siirt fıstığı alsana diye fısıldadım. siirt fıstığının antep fıstığından farkını merak etmiştim sadece. eve gittik. annemi heyecanla bekliyordu bu. gelince direk elindeki ayakkabıya yöneldi. aldı ayakkabıyı ve bir hoşgeldin bile demeden odasına gitti. sonra annem bunun kapısını açtı. benim antep fıstığı yerine siirt fıstığı istememi anlattı. çok utandım o gün nedense ikisinden de. bir probleme herhangi bir şekilde ilişkilendirilmek canımı sıkardı ve bu büyük bir problemdi. hala utandığım zaman o gün gelir aklıma. bu fıstık olayını hatırlarım hep nedense.