bahsetmemişim, benden 2 yaş küçük bir erkek kardeşim var , kardeşimde büyüme geriliği var bebekken bu tanı konulmuş ayrıca böbreklerinde de sorun var ,doktor tanıyı koyduktan sonra max 2 yıl ömrü var demiş ama kardeşim bütün zorluklara göğüs gererek yaşamaya devam etti ama fiziksel olarak çok zayıftı 9 yaşına geldiğinde 4 yaşındaki çocuğun boyundaydı çok zayıftı bu sebeblede bünyeside zayıftı çok çabuk hasta oluyordu kardeşimi (murat) özel sınıfa verdik yaşıtları tarafından ezilmesin diye okumayı öğreniyordu. matematiği seviyordu her şeye rağmen gülümseyebiliyorduk taa ki iflas edene kadar dükkanı sattıktan sonra tüm parayı borçlara verdik hiç bir gelir kaynağımız kalmamıştı amcam zaten vefasızdı. o yaz annennemlere köye gittik , dedemle beraber ekine filan gidiyorduk dedeme yardım ediyordum arada harçlık veriyordu, çikolata al diye ama ben o küçük aklımla paralarımı anneme veriyordum , ben parayı verince annem duygusallaşıyordu, oğlum bana para verme git kendine bakkaldan bir şeyler al diyordu ama ben kabul etmiyordum. biliyordum durumuzu kardeşimin ilaçlara çikolatadan daha çok ihtiyacı vardı.