Beyler, 2000 doğumluları gözlemledim ve baba dayağının çocuğun yetişme dönemine katkısının büyük olduğu sonucuna vardım.
2000 doğumluları tarif edecek olursak; arsız, pişkin, utanmaz, şımarık, terbiyesiz vs vs.
Baba dayağı yiyen çocuk sınırını bilir haddi aşmamayı öğrenir. Baba otoritesini kabullenir. Tek dikkat edilmesi gereken çocuğu sevgisiz bırakmamak. Dayak atın ve sevin.
Hiç unutmam, bir gün babam yeni araba almıştı , arabanın ikinci veya üçüncü günüydü, babamla annem markete gitti ben arabada ablamla bekliyorum. Acayip çişim vardı ama. işemek için dışarı çıkmadım, markete gitmedim veya çişimin olduğunu babamlara söylemedim bile direk koltuğa işedim. Babamlar arabaya geldiğinde söyledim koltuğa işediğimi. Babam sesini çıkartmadı. Eve gittik market poşetlerini eve çıkardık. Tam kanepeye oturacaktım babamın kolumdan çekip şamarı vurmasıyla duvara yapışmam bir oldu. Tabi gittim ağladım zırladım. Ertesi sabah babam beni okula bırakmadan önce geldi yanıma sarıldı bana , beni çok sevdiğini ama dün çok sinirlenip kendine hakim olamadığını söyledi.
Bu olaydan sonra anladım ki dayağı hakedersen dayağı yersin, babanın seni sevmediği anldıbına gelmez. Demem o ki ;
Çocuğunuzu dayak atarak büyütün, ama onu sevdiğinizi unutturmayın.