benim hayalim

Allah izin verir de evlenirsem en çok istediğim şey bi kız çocuğuna sahip olmak. Böyle hafif sarı saçlı, kahverengi gözlü, tombul yanaklı, yumuk yumuk elleri olan bi kız çocuğu... Onu doya doya öpmek, kokusunu doya doya içime çekmek, onunla uyuyup, onunla uyanmak, onunla oynamak, ona sarılıp, onu korumak, kollamak Allah'tan en büyük dileğim. Düşünsene.. Sana sarılıp uyuyor. Sen uyurken sabahları baba baba diye sana seslenip uyandırıyor. Ne kadar gıcık olsanda öyle uyanmaya yinede hoşuna gidiyor. Kızıp bişey diyemiyorsun.Ona bakıp Allah'a şükrediyorsun. O hep seninle dertleşiyor. Sana sonuna kadar güveniyor. Sen ona güveniyorsun. O seni kızdıracak bişeyler yapıyor. Sen sinirleniyorsun. Ama o üzülmesin diye sinirini dışa vurmuyorsun. Onu her daim koruyup kolluyosun. Ne kadar kızsanda, bağırıp çağırsanda o senin kızın çünkü. Evladın. Canından kanından bi parça. Hayatın. Ömrün. Herşeyin. Bilmiyorum. Belki bu dediklerimin hiçbiri olmiyacak. Belki Allah bunların olmasına müsade etmiyecek. Belki çocuğum bile olmayacak. Hiç bilmiyorum. Ama bunların olmasını o kadar canı gönülden istiyorum ki anlatamam. Ben devam ediyim yinede. Onunla alışverişe çıkıyosun. Baba bunu alamam, şunu alalım diyo. Tamam kızım diyorum. Alalım. Sonra o büyüyor. Ama hala senin gözünde ilk günki yumuk elleri olan tombul yanaklı küçük kız çocuğu.