Trabzon benim herşeyi bulduğum bir şehirdi. ilk kez lsd yapıstırdığım, grup ciks- şişe çevirme gibi ev aktivitelerine katıldığım, 200 liraya kiralanan döküntü bi dukkanda geceleri muzik yaptigimız, kayaliklarda uyuduğum, yaz gelince denize girdiğim, kış aylari yağmurdan yaz ayları nemden dolayi hep islak gezdigim, sanat atölyelerine katıldığım, ganitada havayi kokladigim, rus pazarinda rus mali antika fotograf makinelerini ucuz fiyatlara buldugum, fakulte takiminda top kosturdugum, ilkbaharda kampüsün havaalanına bakan tarafında çiçek kokuları içinde ask yaşadığım yer trabzon. Şuan iyi bir işim, hala rahatca sürtebildiğim normal bir hayatim var fakat hiç bir yer o keyifi bir daha veremedi bana. Her fırsatta atlayıp uçağa trabzona atlar giderim ve puanım Eskişehir bandında olmasina ragmen Trabzonu tercih ettigim icin hiç pisman olmadım. istanbulda, ankarada, eskisehirde okuyan ekurilerim var bu nimetleri görmeden öğrenimini tamamlayan. ucuz sarap icip kustugum sokakları, karşı komşumuz olan limon memeli ve 2 yil kesisip sadece 1 kez sevistigim hatunu, 3 yıl çaldığım alete saksafon, zurna, klarnet diyip trompet olduğunu hala ogrenemeyen kasap dayıyı, Rize ayderde yaktığım surmene cigarasini nasıl unutabilirim. Bir sure sonra insanı filan gibinizde olmuyor o gibik dediğiniz sehirlerin, çünkü her üniversite şehirden izole birkaç ogrenci mahallesi yaratir ve buralarda kiralar fazla olmasına rağmen rahatlık vardır. Duygulandim lan huur çocukları, kaldırın Trabzonu ordan. Hem 4 liraya mükemmel adana dürüm yiyebileceginiz bir yer Trabzon. Lan ayrıca Adana Mersin filan da güzel şehirler orda ne işi var onların.