Melis- Yinemi başlıcaksın ? dedi gülerek.

Ben- Bilmem. Ama yine zamanımız yok gibi.

Melis- O zaman o kadar ileri gitmeyiz ?

Ben- Tamam o zaman.

Dedim ve 1 saate yakın baya bi yiyiştik. Kendimi zor tutmuştum yapmamak için. Onun da suratından belliydi zaten. En son baktım ikimizde bırakamıyoruz. Aldım kucağıma banyoya zütürdüm. Melisi duvara yapıştırdım. Öpüşmeye devam ederken açtım buz gibi suyu. ikimizde durmuştuk sonunda.

Melis- Napıyosun ya ?

Ben- Baktım ikimizde duramıyoruz. Aklıma son çare bu geldi.

Melis- Of aynen. Kendimi kaybettim resmen.

Ben- Gel hadi vereyim kıyafetlerimden.

Melis- Tamam.

Verdim kıyafetlerden pantolonunu da fön makinesiyle kurutmaya çalıştık saatlerce. Saat 8 i geçmişti daha tam kurumamıştı ama çok geç olmadan eve bırakmam lazımdı. zütürdüm eve annesi açtı kapıyı. Kıyafeti de farketmemişti. Bende özür diledim geç bıraktığım için sonra eve döndüm.