Annemin ölümünden 5 gün geçti. Artık herkes gitmeye başlamıştı şehir dışından gelenler hepsi memlekete geri döndüler. Kemal'de , Muğla'ya geri dönmüştü. Ben geri dönmedim. Biraz daha burada kalmak istedim. Neyse beyler hergün teyzelerim, dayılarım geliyor. Abimde her gece yanıma geliyordu. Ecem'de geliyordu günlük bana yemek yapıyordu. Ama ben hem annemin acısını çekiyorum ve hala ona soğuktum. Bu böyle 15 gün falan sürdü. Sonradan kimse gelmemeye başladı. Ecem yine uğruyordu ara ara. Babası eskisi kadar birşey demiyordu. Abimde gece geldiğinde en son, benimle konuşmaya çalışıyordu. Hala attığı dayağı unutmamıştım. Yüzüne fazla bakmıyorum. Eliyle kafamı çevirdi. Lan oğlum sen hala o gündemisin? Demişti. Ne günü? dedim. Artık unut dedi. Ben senin abinim hem döverim hem serverim. O an biraz gülmüştüm. Oğlum Muğla'ya tekrar gitme gel sana bizim burada iş ayarlıyım dedi. Bende kabul etmedim. illa kafanın dikine gideceksin dimi? Bende yok abi zaten burada bi süre kalacam. iş ararsam burada da bulurum senin yanında çalışmaya ihtiyacım yok dedim. Oda iyi lan iyi birşey yapmıyorum sana. Senden bu gidişle bi gib olmaz dedi. ( Birşey demedim onunla uğraşacak gücüm kalmamıştı. He deyip geçiyordum hesabı.)