şimdi yine otobüste teknoloji var. her koltugun arkasinda tv var. eskiden otobusun basinda bide ortasinda bi televizyon olurdu. aksam saatlerinde kemal sunal filmleri açılırdı. bütün otobüs aynı filmi izler katıla katıla gülerdi. 20 saatlik yolculuk sırasında 3 kere otobüs şoförünü yolun ortasında durdurdugumu bilirim. işemek için ağlardım. muavin beni çalılara zütürürdü ben işerken bin gibi güler o da fırsattan istifade işerdi. geldiğimde şoförün yapacağınız işi gibeyim dercesine başını iki elinin arasına almış dertli dertli direksiyona bakışına şahit olurdum. yolculugun bitmesine 5 6 saat kala ağlamaya başlardım sıkıntıdan. ulan kafam annemin bacağında, ayaklarım abimin bacağında uyurdum. dıbına koyayım nerde o ortam. şimdi anasını gibtiğimin her koltugunda bi tv. her tv de tavla oyunu falan var. otobüste bile olsa, insanlar arası iletişim ölmüş. gidin canlandırın. muavinle falan muhabbet edin